Yazmak…
Kağıda, deftere, kitaba, suya, göklere, toprağa, parmak uçlarına, ellere ve zihne…
Yazmak kayıt altına almaktır, ispattır, delildir. Çünkü yazmak önemsemektir.
Okumanın failinin önüne serer tüm anlamları ve muhatabıyla konuşur adeta kelimeler. Fısıldar ruhuna nereden geldiğini heceler. Bazen bir “elif” gibi Yaratan’ın bir olduğunu, bazen de “vav” gibi insanın boyun büküşünü resmeder harfler. Ne sırlar, ne hikmetler saklı bazı kelimelerde. Anlayan yok mu?
